Spring naar de inhoud

Zullen we wat aan het gras trekken?

    Misschien groeit het dan wat sneller.

    Ik lees en hoor elke dag vol ongeloof aan hoe er nog steeds met werknemers, collega’s, familieleden en vrienden wordt omgegaan die de diagnose burn-out krijgen.

    Waaaaat? Ga jij zo lang thuis blijven? Amai jouw huisarts schrijft wel snel een ziekteattest. Pfff, voel jij je niet schuldig om zo lang op kap van de maatschappij te leven?

    Jij kent ongetwijfeld ook van die uitspraken die heel kwetsend en vooral ongepast zijn.

    Zulke aannames en veronderstellingen blijven leven omdat veel mensen nog steeds niet weten wat burn-out juist is. Doorheen welke fases de getroffene moet gaan om volledig te kunnen herstellen.

    Herstel wil absoluut niet zeggen terug verder doen op dezelfde manier als voor de burn-out. Je geraakt ook maar zo ver als je hele lange tijd, meestal gaat dat over jaren, over je energiegrenzen blijft gaan en dagelijks energie verbruikt die bedoeld is voor crisissituaties.

    De enige oplossing om terug te kunnen functioneren is je gedrag veranderen en je zwaktes te transformeren naar sterktes.

    De eerste fase van burn-out is fase 0.

    Grappig dat ze fase 0 heet. Misschien ook net daarom dat ze bijna standaard wordt overgeslagen en onbekend is bij veel artsen, psychologen, therapeuten en andere hulpverleners.

    Hier kom ik terug op mijn gezegde.

    “Door aan het gras te trekken zal het niet sneller groeien.”

    Integendeel. De kans bestaat dat je de grassprieten uittrekt tot tegen de aarde of met wortel en al. Ah, ja en dan moet dat gras van voor af aan bij 0 beginnen en terug groeien tot het weer wat lengte heeft.

    Exact dat zie ik rondom mij gebeuren met mensen in burn-out. Ze worden langs alle kanten gepusht om snel weer aan het werk te gaan. Door de overheid, door werkgevers, door de mutualiteiten, door vrienden en familie. Ik heb het zelf meegemaakt dus ik weet uit ervaring wat de impact van die druk teweegbrengt en wat het met je kan doen.

    Elk beetje herstel wordt in de kiem gesmoord en je kan weer van voor af aan beginnen. Heel frustrerend. Sommigen worden er wanhopig van.

    Fase 0 betekent dat je de eerste 6 weken, ja 6 weken dat heb je goed gelezen, nadat de dokter jou verteld heeft dat je aan burn-out lijdt, tijd neemt om te rusten en te berusten.

    Ik leg het even uit.

    Berusten of aanvaarden dat je het effectief te ver hebt laten evolueren waardoor je niet meer functioneert.

    Niet eenvoudig. De meeste mensen zeggen heel strijdvaardig dat ze niet langer dan een maand gaan thuis blijven en verplichten zichzelf om snel weer op hun plooi te geraken. Ideaal scenario om het herstel van je burn-out onnodig te verlengen. Je kan pas aan herstel denken als je die 6 weken echt eens gaat zitten en voelt wat je lieve lijf al jaren tegen jou uitschreeuwt.

    Het rusten wil niet zeggen dat je 6 weken moet slapen of voor de televisie in de zetel hangen.

    Je slaapt als dat nodig is en dat zal de eerste weken waarschijnlijk veel meer zijn dan je gewend bent.

    Wat uitermate belangrijk is is dat je alle moetjes, echt allemaal overboord gooit en enkel activiteiten doet waar jij blij van wordt. Dat vraagt ook veel van je huisgenoten die dan een periode meer taken op zich nemen. Duidelijke en heldere communicatie is hierin cruciaal. De nodige steun en begrip kan gemakkelijker gegeven worden als je netwerk begrijpt wat er met jou aan de hand is.

    Laten we samenwerken en wat meer begrip tonen voor elkaar.

    Dan kunnen die onnodige controles door controle-artsen (vies woord trouwens), lastige mails en telefoontjes van leidinggevende en hr-medewerkers die goed of minder goed bedoeld zijn achterwege blijven zodat de getroffen medewerker of collega de nodige tijd krijgt om zonder schuldgevoel te helen en met voldoende veerkracht kan terug keren naar het werk.

    Wil je graag meer weten over mijn aanpak of heb je vragen of opmerkingen? Laat het me dan zeker weten en/of luister naar mijn audio over fase 0. Link in de comments.

    Warme groeten,

    Miriam

    #burnoutcoach #rustinjehoofd #rustinjelijf #traumaheling #zelfzorg #verantwoordelijkheidnemen #zelfliefde #moed #durf #laatlos #groei #zaadjesplanten #nervusvagus #zelfontwikkeling #transformatie